Poszukiwacz eduinspiracji

Katarzyna Ryrych,  Wyspa mojej siostry Fizia-ma-hyzia... Down... Nienormalna... Pippi, starsza-młodsza siostra Mysi-Marysi, tatusiowej małej-dużej córeczki to dziecko innego (lepszego?) Boga, który, kreując świat, nie zapomniał o wyjątkowym miejscu - niebieskiej wyspie. To miejsce, które omijamy, udajemy, że nie istnieje, nie chcemy tam dotrzeć, poznać, zrozumieć..., bo... jest inne, nie-nasze, nie-społeczne... (?) To miejsce jest wewnętrznym światem osoby z Zespołem Downa, pełnym ufności, wrażliwości, prostoty, uśmiechu, życzliwości. Zupełnie innym niż miejsce przebywania pozostałych ludzi, osadzonych w przyjętych normach i zasadach, regułach i algorytmach, umowach i konwencjach. Krótka, ciepła opowieść o pięknym doświadczeniu trudnej miłości. Samotny ojciec, walczący o rodzinę i podejmujący wysiłek przejścia przez szkołę życia swojej starszej córki, młodsza siostra, która opiekuje się starszą, bo ta zna tylko "szkołę życia"(?), mamanioł i jej puste miejsc

Lektura na… wieszaki! Nie wiem, kto wpadł na genialny pomysł prezentowania lektury w pudełku – genialny, bo się sprawdza  J  - ale z pewnością podrzucił mi inspirację do wieszaka ;-) [fot. Kinga M] Drugim źródłem były moje sukienki wyciągnięte z pralki do zawieszenia na wieszaki - nie lubię prasować ;-) [fot. Kinga M] Tak na marginesie, lekturę w pudełku też stosowałam. Jednak wiek 16 lat niekoniecznie łączy się z entuzjazmem jak w przypadku dzieci młodszych. Ale się nie poddaję, bo pojedyncze pomysły są niesamowite! [fot. Kinga M] Wracam  do mojego prania  J   Rzeczywiście niektórym T-shirtom przyniesionym na lekcję by się przydało, nie ukrywam  ;-) Zależało mi, by unaocznić uczniom, że bohaterowie literaccy Fiedlera żyli w naszym świecie i ich bohaterstwo i idealizacja literacka nie przekreśla faktu, że byli to ludzie z krwi i kości, przeciętni i jednocześnie nieprzeciętni, zwyczajni i niezwyczajni, tacy, którzy jako Wielcy Wybawcy powinni być

Barbara Kosmowska, Pozłacana rybka Literatura młodzieżowa (...) bardziej istotne od zasad wymyślonych przez dorosłych są uczucia dzieci. Barbara Kosmowska w mistrzowski sposób przybliża czytelnikowi świat nastolatków i ich poszukiwanie odpowiedzi na pytania: kim jestem? dokąd zmierzam?, szczególnie wtedy, kiedy stają w obliczu trudności, jakie gotuje im los... . Alicja, całkiem zwyczajna 16-latka, której trudno pogodzić się z rozstaniem rodziców, akceptacją partnerki ojca, brakiem czasu zapracowanej matki, patrzy na świat przez pryzmat własnych oczekiwań i potrzeb. Zamiłowanie do fotografii i niespodziewana miłość do przyrodniego młodszego brata są tym, co daje jej radość i szczęście. Szczęście, które nie trwa jednak długo, gdyż zmącone zostaje nagłą wieścią o chorobie Jaszczurki, brata, którego nie chciała, a bez którego nie potrafi sobie wyobrazić dalszego życia. W jej świecie pojawia się pierwsza miłość, ale i też pierwsza zazdrość, przyjaźń - jeszcze z dziecięcych la

Czas zacząć dzielić się doświadczeniem! Kiedy zaczęłam pracę w szkole, byłam pełna euforii 😊 Jednak nie na długo. Dostrzegłam, że szkoła niewiele się zmieniła od moich czasów ławkowych. Nadal w szkole średniej królował wykład, dyktowanie notatek, gdzieniegdzie Heureza. Wynudzone twarze, średnie wyniki, brak zaangażowania. To taki najczęstszy widok snujących się po korytarzu uczniów. Męczyła mnie taka atmosfera. Nie potrafię się nudzić. I nie chciałam patrzeć na nudę. Zakasałam rękawy. Najpierw bzik na punkcie kart pracy. Było lepiej. Później fascynacja pracą w grupach. Kolejny stopień wow! Wreszcie pełen rozruch! Zaczęłam od przeróbek gier. Zwykłe planszówki (uwielbiam do dnia dzisiejszego) były hakiem, punktem zaczepienia i źródłem inspiracji. Autorami gier stawali się młodzi ludzie. Tematyka każdej maści - lektury, gramatyka, zagadnienia maturalne. Naoczny dowód na uśpioną ciekawość poznawczą! A później dramy i debaty, wizualizacja z mapami myśli i różnistymi graficznym